Rozdział 18

- Pa skarbie. Kocham Cię jutro przyjadę. 

- Dobrze. Też Cię kocham i pa. 

- A... ! 

- Co ? 

- Bym zapomniała w torebce na szafce są klucze od domu weź je i przywieź mi coś ok ?

- Jasne skarbie. Pa - ucałował mnie w czoło i wyszedł.

Zostałam sama w białej sali

*****W Nocy*****

Bez perspektywy 

Dziewczyna leżała spokojnie na sali był środek nocy. Około 5.30

Do szpitala wchodzi chłopak. Ubrany w czarną skórzaną kurtkę, czarne rurki i czarne adidasy. Na jego głowie widniał kaptur.

Na szpitalnym holu nie było żywej duszy. Tylko On. 

Wchodzi do sali z numerem 115. Widzi dziewczynę. Śpiącą bezbronną dziewczynę. 

Podchodzi bliżej i gładzi jej policzek. Chcę jej, pragnie jej ale wie, że nie może. 

Odpina jeden kabelek. Ten najważniejszy, ten który podtrzymuje jej nie równy oddech.

Wybiega z sali, a po chwili także ze szpitala. 

Odjeżdża czarnym kabrioletem. 

*****7.30*****

Perspektywa Justina

Właśnie wszedłem do szpitala. Kieruje się do sali której numer poznałem wczoraj. 

Byłem już na sali Vanessy. Leżała na łóżku - spała. 

Odłożyłem cicho torbę na szafkę obok jej łóżka, a sam usiadłem na tym samym krześle co wczoraj. 

Patrze na moją dziewczynę. Cała jest blada. Wręcz biała. Ma sine usta i podpuchnięte oczy.

Bez perspektywy

Dziewczyna próbuje oddychać, nabrać powietrza. 

Zaczyna się dusić nic nie może zrobić. Nie może oddychać. 

Jej ciało zaczyna drgać. Coraz szybciej i szybciej. 

Chłopak nie wie co ma zrobić. Biegnie po lekarza. 

Sam musi zostać przed salą.

Na sali (dalej bez perspektywy)

Dziewczyna zaczyna drgać coraz szybciej. Wyglądało to jak napad padaczki. 

Lekarz i pielęgniarki ratują ją na wszelkie możliwe sposoby. Lecz nic - zero. Dopóki nie znaleźli przyczyny jej nagłego napadu. 

- Co ?! - krzyknął podenerwowany lekarz. - Kto odłączył jej tlen ?! 

- Jak to panie doktorze wieczorem wszystko było na swoim miejscu przyrzekam. 

Na korytarzu.

Perspektywa Justina

Z sali po raz kolejny usłyszałem krzyk pielęgniarki. Tym razem coś czego za wszelką cenę nie chciałem usłyszeć

- PANIE DOKTORZE TRACIMY JĄ !

Te słowa mnie załamały. Usiadłem na krześle obok i myślałem. Myślałem o tym co jej się stało i dlaczego.

Czemu tak nagle dostała napadu. Wczoraj było wszystko dobrze. 

Nagle drzwi sali się otworzyły - wstałem.

Z sali wyjechała na łóżku Van ale ona była nie przytomna i nie oddychała chyba. 

Za nią lekarze i pielęgniarki. Pojechali gdzieś w głąb szpitalu.

Została tylko jedna pielęgniarka koło mnie. Kobieta ma około 45 lat.

- Jesteś jej chłopakiem prawda ?

- Tak. 

- Musisz tu zostać. Dziewczynę przewieziona na intensywną terapie. 

- Dlaczego ? Co jej się stało ?

- Ktoś musiał w nocy odłączyć jej tlen. Albo jakoś nad ranem bo dłużej niż dwie godziny by nie wytrzymała.

- Ale kto to mógł być ? Ona nie miała wrogów. 

- Mógł to być każdy. 

- Rozumiem - usiadłem zdenerwowany - Mogła by pani mnie zostawić samego ? 

- Jasne. Może przynieść Ci wody ? 

- Nie, dziękuje.

Po tych słowach pielęgniarka odeszła, a ja zostałem sam.

Myślałem kto mógł by jej chcieć coś zrobić.

Wczoraj wieczorem dzwoniłem do Emmy powiedziałem jej ale ona nie mogła przyjechać. Miała zrobić to dzisiaj ale nie wiem co z nią. 

Gdy z nią rozmawiałem w tle słyszałem głos jakiegoś chłopaka. Kazał jej skończyć rozmowę, a ona posłusznie to zrobiła. 

Nic więcej nie wiem ....

_________________________________________________________________________________

Jest Next  ;*** Troche inny niż zazwyczaj no Ale.... Jak myślicie kto był w sali Vanessy w nocy ?